فردا و ديروز با هم دست به يکي کردند!

ديروز با خاطره هايش مرا برد و فردا با وعدهايش مرا خواب کرد!

وقتي چشم باز کردم امروز گذشته بود...

به نام خدا

15شوال (‌24مهر) وفات کريم اهل بيت حضرت عبدالعظيم حسني(ع) تسليت باد

همنوا با حضرت ولي عصر (عج) به سوگ مي نشينيم و همسو با دسته جات عزادراي دانش آموزان ناحيه يک و دو شهرري در صبح 15 شوال ( چهارشنبه 24مهر) با بيرقهاي سياه ودر قالب دسته جات عزاداري براي عرض تسليت به سوي حرم حضرت عبدالعظيم حسني ره مي پيمائيم تا عهدي دوباره داشته باشيم با نائب امام هادي ( ع ) .

سلام خوبي؟

زندگي را از طبيعت بياموزم آموخته ام که
چون بيد متواضع باشم،
چون سرو ،راست قامت،
مثل صنوبر ، صبور ،
بلوط، مقاوم ، مثل
مثل رود، روان
مثل خورشيد با سخاوت و
مثل ابر با كرامت باشم
اگر مايلم پيام عشق را بشنوم ،خود نيز بايستي آن را ارسال كنم

موفق باشي

که عکس تکراري برات فرستادم!! دلم خواسته! خواستم دوباره بخونيش! با دقت....

بعد از اين با بي كسي خو مي‌كنم
هر چه در دل داشتم رومي کنم

من نمي‌گويم دگر گفتن بس است
گفتن اما هيچ نشنفتن بس است

روزگارت باد شيرين، شاد باش
دست كم يك شب تو هم فرهاد باش

نيستم از مردم خنجر به دست
بت پرستم بت پرستم بت پرست

بت پرستم بت پرستي كارماست
چشم مستي تحفه ي بازار ماست

درد مي‌بارد چو لب تر مي‌كنم
طالعم شوم است باور مي کنم

من كه با دريا تلاطم كرده‌ام
راه دريا را چرا گم کرده ام

قفل غم بر درب سلولم مزن
من خودم خوش باورم گولم مزن

من نمي‌گويم كه خاموشم مكن
من نمي‌گويم فراموشم مكن

من نمي‌گويم كه با من يار باش
من نمي‌گويم مرا غمخوار باش

آه! در شهر شما ياري نبود
قصه هايم را خريداري نبود

واي! رسم شهرتان بيداد بود
شهرتان از خون ما آباد بود

از در و ديوارتان خون مي‌چكد
خون من، فرهاد، مجنون مي چکد

خسته ام از قصه هاي شومتان
خسته از همدردي مسمومتان

اين همه خنجر دل كس خون نشد
اين همه ليلي كسي مجنون نشد

آسمان خالي شد از فريادتان
بيستون در حسرت فرهاد تان

كوه كندن گر نباشد پيشه ام
گويي از فرهاد دارد ريشه‌ام

عشق از من دور و پايم لنگ بود
قيمتش بسيار و دستم تنگ بود

گر نرفتم هر دو پايم خسته بود
تيشه گرافتاد دستم بسته بود

هيچ كس هم فكر ما را كرد؟ نه!
فكر دست تنگ ما راکرد؟ نه!

هيچ كس از حال ما پرسيد؟ نه!
هيچ كس اندوه ما را ديد؟ نه!

هيچ كس اشكي براي ما نريخت
هر كه با ما بود از مامي گريخت...

سلام گلم.

خوبي؟

هرچه از دل برآيد، لاجرم بر دل نشيند...

اين مطلب قشنگ تقديم به تو عزيزم (البته منبع اش فراموشم شده):

خدايا... آمدم بي آنکه بخواهم و مانده ام چون تو مي خواهي! برايم بگو که چرا لالايي حيات را در گوش چشمانم زمزمه کردي؟ بگو تا بهانه ي خاکستري بودنم را ديگر در لابه لاي گل هاي اقاقي جست و جو نکنم...

خدايا... بگو به جرم کدام نفس ناصواب عشق را از در کلبه ي دل اينگونه بي پروا راندي؟ به کدامين گناه چشمان بي پناهم را بي پناه تر کردي؟ من آمدم از دنياي تاريکي ها به دنياي بزرگ آدمهاي رنگارنگ. مگر وقتي دستانم را از دستان فرشته هايت جدا کردي، قول ندادي که دلم همواره عاشق مي ماند پس چه شد؟!! من به تو ايمان آوردم به تو و حرفهاي آسمانيت... حالا بگو بدون روياهاي شيرين چگونه بر بوم دل محبت را نقاشي کنم؟!

خدايا... خالق قلب پاک شب بوها؛ برايت از اعماق شب سيبي سرخ هديه مي آورم، شايد اشکي که بر روي گونه هايم خشکيده است با دم مهربان تو بر دستان يار بي‌قرار جاي گيرد و دل فراموش نکند که عشق همواره هست اما گاهي در رويا جا دارد...

قلمت پايدار.

پاينده باشي.

در پناه حق.

چه جالب مطلب خوبي بود.راستي به ما اگه سر نزنين ضرر مي كنين ها .بعدآ نگين نگفتي