سلام
با اين نفكر كه آدم يه راهي رُ با آگاهي بره و وقتي فهميد بيرامه رفته آگاهانه برگرده مخالف نيستم ، هرچند تو اين روش ممكنه به شخص آسيب هاي جدي اي برسه....
من فك ميكنم آدم با انتقاد ساخته ميشه ، بهترين دوست كسيه كه عيب هاي آدم رُ به آدم هديه كنه...
ولي نه هر انتقادي ، انتقاد سازنده
نبايد سعي كنيم افرادُ تغير بديم ، ميتونيم در مورد افكارمون باهاشون حرف بزنيم و به اونا اجازه بديم همون طوري كه دوسن دارن باشن...
آدما با هم فرق دارن ، بايد اينُ بپذيريم و اينكه چقدر آدما انتقاد پذير و انعطاف پذير هستن هم بخشي از همين تفاوته....
موضوع جالبي بود
موفق باشي
فعلا
