خال بر بال پر از حنجر پروانه كشيد/فهم در چهره يك آدم ديوانه كشيد/غزلي ديد پر از لذت نوشيدن عشق/پرده بر صورت آن نغمه مستانه كشيد/عاشقي گفت كه:جانانه تو را مي خواهم/مُهرِ ممنوع بر آن واژه جانانه كشيد/شاعري خواندكه:اين خانه چرا تاريك است؟/رنگ روشن به لب شاعر آن خانه كشيد/دختري گمشده ناليد كه:از گريه پُرَم/خنده بر گريه آن دختر ويرانه كشيد/پدري در دل كاشانه خود مي خنديد/اشك را تا در آن خانه و كاشانه كشيد/بلبلي تازه نفس لانه خود را گم كرد/بلبلِ گمشده را كشت وَ يك لانه كشيد/حرف آزاديِ دنياي قناريها بود/مرد نقاش قفسهاي پراز دانه كشيد.............دنيايِ بي رحميه!!!