شنيدم که چون قوي زيبا بميرد/فريبنده زاد و فريبا بميرد/شب مرگ، تنها ، نشيند به موجي/ رود گوشه اي دور و تنها بميرد/ در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب /که خود در ميان غزلها بميرد/ گروهي برانند کاين مرغ شيدا /کجا عاشقي کرد ، آنجا بميرد/ شب مرگ ، از بيم ، آنجا شتابد/ که از مرگ غافل شود تا بميرد /من اين نکته گيرم که باور نکردم/ نديدم که قوئي به صحرا بميرد/ چو روزي زآغوش دريا برآمد /شبي هم در آغوش دريا بميرد /تو درياي من بودي! آغوش وا کن /که ميخواهد اين قوي زيبا بميرد