ماندنگفت: سلام! گفتم: سلام! معصومانه گفت: مي ماني؟ گفتم : تو چطور؟ محکم گفت: هميشه مي مانم! روزها گذشت. روزي عزم رفتن کرد. گفتم: تو که گفته بودي مي ماني؟! گفت: نمي توانم! قول ماندن به ديگري داده ام .... بايد بروم!
سلام.
چي بگم؟ انتظار نداري که بگم مطلبت خوب بود يا عالي بود و ....؟
اين حرفا رو خيلي ها ميزنن.
راستي موسيقي وبلاگت دو تاست، دوبله پخش ميشه، اين ربنا به همه چي مي ارزه، واقعا زيباست. لطفا زمان پخشش رو بيشتر كنيد.:دي
موفق باشي و سالم و سر حال.
راستي، اگه مطلبت رو خوندم، البته اگه خوندم، دوباره برات نظر ميزارم.:دي
خدا نگهدارت باشه.
سلام
مدتها بود به وبلاگتون سرنزده بودم. امشب داشتم موزيك وبلاگ راميلا رو عوض ميكردم كه ديدم لينكتون اومده بالا. موس رو كه بردم روي لينك ديدم از قلم نوشتيد و چون ميدانستم كه خوب مينويسيد كنجكاو شدم كه بخوانم لذا ميهمان ناخوانده شدم. خوب نوشته ايد و تا حدودي حق مطلب رو درباره ي قلم بجا آورديد. قلم چون انسان است و جوهرش چون خوني كه در رگهاي او جريان دارد. لذا جوهرش مايه ي حيات است و به صاحبش وجود ميبخشد اما مانند انسان نيست چون اراده اي از خود ندارد پس در اختيار انسان است پس آنچه با او نوشته ميشود مهمتر از خودش است پس نوشته مهم است و مقدس و نويسنده تاثيرگذار.
سلام دوست منامبدوارم حالتون خوب باشه.ممنون كه خبرم كردين .
با سلام
آري فلم آنقدر مهم است كه خدا در قرآن به آن قسم ياد ميكند اي كاش ما حرمتش را پاس بداريم ممنوم ميشم اگه منو با نام فردا صبح لينك كني
