سلام .

درست فرموديد. من فكر ميكنم بدترين وضعيت براي يك جامعه اينه كه مردمش بهر دليلي از همه چيزهاي خوب فاصله بگيرند و اسمش رو بذارن آرمان و دست نيافتني.

در حاليكه زندگي بدون اون چيزهاي خوب اصلا لطفي نداره و اصلا لذتي نداره و اصلا زندگي نيست. زندگي راحت دغدغه همه ماست و ما براي اينكه راحت زندگي كنيم كار ميكنيم و كار ميكنيم و كار ميكنيم ...و خب اين وسط تنها چيزي كه از دست ميدهيم راحتي مان است. البته كار لازم است عقلا و عرفا و شرعا ولي مثل الاكلنگ ميمونه ديگه : اگر يك طرف كشيده بشه بالا طرف ديگه قطعا ميره پايين و خيلي سخته اين الاكلنگ رو متعادل نگه داشتن. اينجاست كه اون چيزهاي خوب كه اسمش رو ميگذاريم آرمان ميتونه به ما كمك كنه كه اين الاكلنگ رو ميزان كنيم مگر اينكه همه چيز رو به بازي بگيريم و مدام اين يكي برود بالا و آن يكي بيايد پايين ... اين يكي برود بالا و آن يكي بيايد پايين... اين يكي برود بالا و آن يكي بيايد پايين...