گاه دلتنگ می شوم

دلتنگ تر از همه ی دلتنگی ها

گوشه ای می نشینم

                                         و حسرت ها را می شمارم

و باختن ها را...

                           و صدای شکستنها را...

و وجدانم را محاکمه می کنم !

                 من کدامین قلب را شکستم؟

                                           و کدامین امید را نا امید کردم؟

                      و کدامین احساس را له کردم؟

      و کدامین خواهش را نشنیدم؟

                                و به کدام دلتنگی خندیدم؟

 که این چنین دلتنگم...

 ؟؟؟

.

.

.

پ .ن : وجدان ِ نعمت ِ خوبی ست.