دشوارترین ، و در عین حال،مهمترین امر،

مهر ورزیدن به زندگی است – مهر ورزیدن به زندگی ،

حتی در آن هنگام که ما ،

رنج می بریم!

چون ،زندگی همه چیز ماست!

                                  زندگی خداست!

پس مهر ورزیدن به زندگی ،به معنی مهر ورزیدن به خداست!

                                                                                                                  لئو تولستوی

اگر آنطور که تولستوی زندگی را همه چیز آدمی می پندارد،پس آیا به راستی کار یک روانشناس واقعی-بعنوان یک مددرسان-در هر فرهنگ و ملیتی نباید این باشد که یک انسان زندگی گریز رابا لحظات شیرین زندگی پیوند دهد؟آیا به راستی رسالتی زیبنده تر از این میتوان برای او برشمرد؟لذا، اگر این اصل را بپذیریم که میزان زندگی پذیری هر فرد شاخص سعادت اوست،کار روانشناس باید این باشد که زوایای تیره زندگی مددجوی خویش را شناسایی کرده،با توجه به شرایط اجتماعی وی،تدابیری را جهت رفع آنها ادامه دهد&مددجو هم به نوبه خود با توسل به این تدابیر، غبار نکبت بار زندگی گریزی را از خود سترده،سعی میکند توان زندگی پذیری خویش را بازیابد.به عبارت دقیقتر،روانشناس با ارائه راه حلهایی در جهت رفع نقاط ضعف مددجوی خود،مقدمات را برای آشتی دادن او با زندگی فراهم می آورد ولی در عمل،این خود مددجوست که باید بنا به اصل خودیاری،جهت بازتوانی رفتارو همینطور بازیابی جلوه های شورانگیز زندگی،در راستای تدابیر صریح و روشنگر روانشناس خویش شخصا به رفع ناسازگاریهای رفتاری خود و در نهایت به عشق به زندگی اهتمام ورزد.لذا چالش و تکاپوی مددجو در جهت تغییر رفتار خویش از نکات حائز اهمیت اصول روان درمانی است.از آن گذشته، پیشبرد روند روان درمانی در گرو اصل همپذیری یا پذیرش متقابل روانشناس و مددجو است&در این حالت، عواملی افزون بر روانشناس و مددجو در رفع مسائل رفتاری دخیل می شوند به نحوی که باورهای واقع ناپذیر ذهنی مددجو از یک سو و عوامل اجتماعی و فرهنگی جامعه وی از دگر سو ممکن است خللی بر ارتباط درمانی این دو وارد کند و در نتیجه،جریان مسئله زدایی مددجو را به تاخیر انداخته و حتی بکلی سترون سازد.در صورتی که جلسات مشاوره از جانب این دو جنبه تضمین نگردد،تدابیر روانشناس بعضا به پند و اندرزهای بی ثمر بدل می گردند.البته وقتی این ارتباط روند سازنده خودش را پیش بگیرد مددجو میتواند سعادت خود را پیدا کند که آن هم غرق شدن در جلوه ای زندگی جویانه آدمی نظیر همپذیریها،واقعیت پذیریها،صفا و صمیمیتها،شادمانی ها،مهرورزی ها،از خودگذشتگی ها،صداقت جویی ها،ناملایمات ستیزی هاو امثالهم دریافت.

                             چقدر خوبه مهر ورزیدن به زندگی رو یاد بگیریم...

                                                                                             برداشت از یک مقاله نوشته اصغر سجادیان