من مستم.

 من مستم و میخانه پرستم.

راهم منمایید،

پایم بگشایید!

وین جام جگر سوز مگییرید زدستم!

می،لاله و باغم

می،شمع و چراغم

می،همدم من،

                  همنفسم،عطر دماغم.

خوشرنگ ،

                 خوش آهنگ

لغزیده به جامم.

از تلخی طعم وی اندیشه مدارید،

گواراست به کامم.

در ساحل این آتش .

من غرق گناهم

همراه شما نیستم، ای مردم بتگر!

من نامه سیاهم.

فریاد رسا!

               در شب گسترده پر وبال

از آتش اهریمن بدخو به امان دار.

هم ساغر پر می ،

هم تاک کهنسال.

کان تاک زرافشان دهدم خوشه زرین

وین ساغر لبریز

اندوه زداید ز دلم با می دیرین

با آنکه در میکده را باز ببستند

با آنکه سبوی می ما را بشکستند

با محتسب شهر بگویید :که هشدار!

هشدار!

که من مست می هر شبه هستم.

                                                                            سیاوش کسرایی.