باز هم برگشتم سر ِ خانه ی اوّل!
خیلی از صداها را در کاسه ی نور ریختم...
خیلی از سلامها را به خدا رساندم،
خیلی نامردمی ها را تحمل کردم دمی بود...
تجربه ای بود، اِی! بدک نبود... امّا... باز برگشتم سر ِ خانه ی اوّل!!!
آخر آنجا آرام گرفتم بعد از آن طوفان!
باید بخشایشی مطلبیدم و باز میگشتم!!!
هرچه باشد خانه ی شکوفه هایم است.خانه ی تولدم.
خانه ی دوست شدن با واژه ها...
آرام کلون ِ در را میزنم........................جوابم را میدهد(نفسی عمیق)
ا ِ ی ی ی ................................. به همین هم راضی میشوم!
آخر.................................................. برایم خیلی عزیز است.
                                                                     
                   
                                                           پ.ن: مراقب ِ رفتارت با عزیزانت باش!